Kultura i sztuka

Współczesny człowiek potrzebuje z pewnością terapii śmiechem. Nawet małe dzieci wiedzą, że śmiech to zdrowie. Ludzie zaczęli poszukiwać środki, jakimi mogą to uzyskać Powstają więc w kinie liczne komedia, tak samo w teatrze, jednak wytworzył się oddzielny nur w kulturze, gdzie doprowadzenie widza do niepohamowanego śmiechu jest największym priorytetem.
Powstał kabaret. Na scenie pojawiał się jeden człowiek, który potrafił zgromadzoną na Sali publiczność doprowadzić do łez, opowiadając śmieszne anegdoty, dowcipy, przy tym odpowiednio gestykulując. Na scenie pojawiały się także grupy artystów, którzy nie tylko mogli prowadzić między sobą zabawny dialog, ale także przeprowadzać przezabawne scenki. Po wojnie człowiek potrzebował oderwania się od ponurej rzeczywistości, wtedy też nastąpił rozwój kabaretów. Powstawało coraz więcej grup artystycznych, które rozbawiały widza do łez. Grupy kabaretowe komentowały rzeczywistość, która była bolesna. Jednak robiły to w sposób, przy którym trudno było pohamować rozbawienie. Nie przebierali w środkach, a gdy obecna była cenzura znajdowali sposób na jej ominięcie poprzez zgrabne ukrywanie treści.
Obecnie grupy kabaretowe w Polsce wykonują skecze głównie związane z kilkoma tematami, będącymi bezdenną studnią, z której można czerpać nieskończenie wiele pomysłów. Poruszają tematy polityczne, wyśmiewają rozgrywki pomiędzy politykami, ich wygląd i zachowanie. Nie pozostawiają suchej nitki na polskiej piłce nożnej, których organizacje są skorumpowane. Wyśmiewają cechy Polaków, których nietrudno zauważyć w dzisiejszych czasach.
Popularnymi kabaretami są Łowcy Kropka B, Kabaret Moralnego Niepokoju, Ani Mru Mru, Paranienormalni. Pojedynczymi znanymi jednostkami prześmiewczymi są: Cezary Pazura czy Grzegorz Halama – opiekun kur, którym organizuje dość ciekawe rozrywki.
Jednak w tym obszarze kultury nie ma monopolu, wciąż powstają interesujące grupy, odkrywane na licznych festiwalach. Coraz więcej ludzi chce się śmiać, ale także doprowadzać ludzi do śmiechu. Tworzą oni swego rodzaju sztukę, w której muszą wykorzystywać liczne talenty jak np. gra aktorska czy śpiew a nawet taniec.

Renesans to okres, w którym tworzyli wybitni artyści. Jednym z nich jest Leonardo da Vinci, wielki humanista, który nie ograniczał się tylko do jednej dziedziny sztuki, nie ograniczał się nawet tylko do sztuki. Łączył kreatywność i matematyczny umysł.
Zaczynał od tworzenia dzieł religijnych, przedstawiających głównie wizerunki Marii np. „Zwiastowanie”, wprowadzając nowatorskie metody i środki wyrazu. Leonardo w początkach swej kariery był nadwornym portrecistom, stworzył wtedy nową technikę – sfumato, którą osiągnął za pomocą miękkich przejść od światła do cienia. Dzięki temu przedmioty znajdujące się na jego obrazach traciły swoją pierwotną sztywność, ich kontury wydawały się bardziej miękkie.
Leonardo stał się mistrzem w operowaniu cieniem i światłem, potrafił ukazać na swych obrazach odmienną porę dnia, jasność i ciemność. Leonardo szukał i tworzył, nie odrzucał dokonań innych malarzy, dlatego też stosował perspektywę, by nadać swoim obrazom większej głębi. Przykładem takiego dzieła jest „Ostatnia wieczerza”, która do dzisiaj wzbudza kontrowersje wśród badaczy i inspiruje pisarzy do tworzenia powieści.
Leonarda można uznać za twórcę wielu nauk technicznych – aeromechaniki, teorii mechanizmów, nauki o częstościach maszyn. Zajmował się teorią widzenia, geometrią i kosmologią. Jako wielki umysł potrafił wykorzystywać swoje talenty, nie ograniczając się tylko do jednej dziedziny. By osiągnąć perfekcję w przedstawianiu ludzkiego ciała, artysta studiował anatomię człowieka, tworząc liczne szkice poszczególnych części ciała.
Kiedy Leonardo rozpoczął życie nieustabilizowane – życie wędrownika, stworzył najsłynniejszy portret, który do tej pory zachwyca swoją genialnością, doskonałym uchwyceniem tajemniczości kobiety. Da Vinci idealnie przedstawił delikatny materiał, wszelkie cienie padające na kobietę. Górzysty pejzaż w tle wzmacnia uczucie niepokoju i niedopowiedzenia.
Bez wątpienia Leonardo da Vinci to wybitny artysta, który przed przełożeniem swojej wizji na płótno dokładnie studiował fizjonomię człowieka, mimikę jego twarzy. Często szukał inspiracji wśród ludzi na ulicach. Nie ograniczał się tylko do portretowania, ale także tworzył freski czy wizerunki postaci religijnych. Jego twórczość i życie było bogate i tajemnicze, które do dzisiaj inspiruje współczesnych ludzi i badaczy.

Młodzi ludzie nie potrafią żyć bez komputerów. Znajdują coraz nowsze zastosowania i możliwości. Jednym z nich jest tworzenie grafiki komputerowej, która ciągle się rozwija i nadal nie osiągnęła swoich szczytowych możliwości.
Graficy komputerowi potrzebni są wszędzie, w szczególności w przemyśle gier, gdzie potrzeba dokładności i wielu umiejętności. Pracując przy dużej produkcji grafik ma trudne zadanie. Musi stworzyć przede wszystkim postać, potem przenieść ją w przestrzeń trójwymiarową, nanieść na nią teksturę, co nie jest zadanie m łatwym, każdy ruch, każda zmiana pozycji, wymaga innego ułożenia ubioru i szat, a także marszczenia się ciała czy układu rąk. Każda scena wymaga odpowiedniego oświetlenia, więc postać musi tez odpowiednio zawierać cienie i półcienie.
Grafik musi przewidzieć wszystkie ruchy postaci, by mógł odpowiednie informacje przekazać programistom. Grafik musi tworzyć także tło i otoczenie, w którym porusza się bohater.
Graficy komputerowi znajdują zatrudnienie nie tylko tam. Tworzą okładki książek, które mają zachęcić czytelnika do jej zakupu, tworzą kampanie reklamowe, czy zdobią swoimi ilustracjami książeczki dla dzieci. Może też wyrażać swoją opinię, przekazywać wartości, czy protest przeciwko ważnym nieporuszanym sprawom. Graficy robią to poprzez tworzenie plakatów, często przekonywujących do ważnych akcji poprzez drastyczne środki. Są to ludzie, którzy ciągle muszą mieć pomysły, ale również muszą ciągle być na topie i tworzyć naprawdę oryginalne prace, by móc wybić się na rynku.
Graficy tworzą również strony internetowe za pomocą połączenia kilku technologii. Muszą cały czas się rozwijać, by móc pokonać konkurencję. Tworzą karty do grania, a dokładnie ilustracje, które są małymi dziełami sztuki. Tworzą loga i akcje promocyjne
Jest wiele dziedzin, w których grafik komputerowy może się rozwijać. Jedni zaczynają od projektów na koszulkach, inni znowu malują plakaty. Lecz żadnemu z nich nie brakuje pomysłów i kreatywności. Nie poddają się, często siedzą długie godziny, by osiągnąć zamierzony cel. Lecz tak naprawdę często się o nich zapomina, sztuce, którą tworzą.

Na listach przebojów najczęściej granym typem muzyki jest pop, który w każdym roku zdobywa coraz szersze tłumy fanów.
Pop to muzyka prosta, popularna, która skierowana jest do masowego odbiorcy. Nie niesie żadnych głębszych treści, porusza tematy bliskie współczesnemu człowiekowi. Najczęściej wykorzystywanym motywem jest miłość ta szczęśliwa i ta nieszczęśliwa. Ważne, by piosenka tekstem poruszała serca, wzruszała ludzi. Dodatkowo ważne jest by melodia była prosta, nieskomplikowana, łatwo wpadała w ucho. Ludzie w tedy z chęcią słuchają nowych utworów popowych, przy których mile mogą spędzić czas.
Znanymi artystami popowymi są Madonna, kontrowersyjna piosenkarka, która szokowała od początków swej kariery strojem i wyglądem. Zawsze wychodziła poza przyjęte kanony, a fani naśladowali jej styl. Jest to artystka,, która lubi prowokować, w teledyskach i na scenie. Jej kariera naznaczona jest skandalem, lecz właśnie to przynosi jej ogromną sławę i popularność.
Michael Jackson, okrzyknięty królem popu, niedawno pochowany, potrafił stworzyć piosenkę, która od razu stała się hitem. Młodzi ludzie uwielbiają się bawić przy jego muzyce, nawet teraz po jego śmierci, kiedy cały czas jego płyty przynoszą dochód. Potrafił też swoim niesamowitym tańcem inspirować młodych ludzi, którzy uczyli się jego charakterystycznych ruchów.
Muzykę popową kształtują także młode piosenkarki jak Christina Aquilera, jest piosenkarką równie prowokującą jak Madonna. Jednak ją przez wiele lat krytykowano za styl, zbyt cukierkowaty i bez gustu. Jest także Britney Spears, która stała się idolką nastolatek, dzięki chwytliwym tekstom i melodyjnym piosenko.
W Polsce królową kiczu jest Doda, która zwraca na siebie uwagę skąpymi strojami i erotycznymi teledyskami na początku swojej kariery.
Pop jak wiele innych tworów kultury masowej ma przypaść do gustu szerszemu gronu słuchaczy. Nie ma być ambitny, lecz chwytliwy, ma poruszać tematy aktualne, które są ważne dla współczesnego człowieka.

Porównując dokonania artystów z minionych epok do sztuki współczesnej, możemy zauważyć tendencję do tworzenia dzieł symbolicznych, zawierania treści za pomocą prostych kształtów.
Po drugiej wojnie światowej nie potrafił spojrzeć świat jak poprzedni malarze. Artyści nie potrafili już przekazywać nowych wartości i zasad moralnych, ponieważ nie było jakich. Wszystko zostało powiedziane wcześniej, a i tak świat pogrążył się w przemocy. Dlatego rozwinął się abstrakcjonizm, sztuka która przedstawiała kwestie czysto utopijne. Artyści szukali indywidualnych form wyrazu.
Georges Mathieu czy Wols, francuscy malarze abstrakcyjni rozwinęli kierunek nazywany taszyzmem. Był to styl, w którym obrazy przedstawiano za pomocą plam tworzących symboliczne kształty. Artysta nie musiał już przestrzegać standardów sztuki, tradycyjnej kompozycji. Sporo osób uważało to za sztukę bezwartościową, która nie umie przedstawić otaczającej rzeczywistości.
Jednym z najważniejszych artystów abstrakcjonizmu, był Jackson Pollock, który namawiał odbiorców swojej sztuki do patrzenia na obrazy w inny sposób niż robili do tej pory. Powinni używać oczu wyobraźni, by móc dostrzec piękno malarstwa abstrakcyjnego, jakkolwiek przedstawianego.
Malarze nie narzucali wizji swojego obrazu, nie narzucali interpretacji, które mogłyby nakierować odbiorcę na właściwy trop. Raczej pozostawali przy tym, by oni tworzyli własne wizje ich wyobrażeń.
Równolegle rozwijała się abstrakcja geometryczna. Obraz w żaden sposób nie był w stanie naprowadzić na nastrój, w jakim malował go artysta. Na płótno nakładali idealne, gładkie powierzchnie barwne. Obraz nie powinien przedstawiać żadnego obiektu, lecz oddziaływać jako czyste malarstwo.
Dzisiaj, współczesny człowiek może zastanawiać się, jaki jest sens przedstawiania tak rzeczywistości. Jednak świat po II wojnie już nie był taki sam, był pusty, został wyprany z wszelkich wartości, a człowiek zwątpił w większość zasad moralnych. Dlatego też artyści nie mogli wyzbyć się takiego samego uczucia, ich obrazy przedstawiały to, to pozostało – własna wyobraźnie i kreatywność. Przekazywanie czystego malarstwa bez żadnych wskazówek na to, by zmienić świat.